၃၁ ဒီဇင္ဘာ

ျပီးခဲ႕တာေတြလည္း ျပီးသြားမွာပါ လို႕ ေျဖသိမ္႕သူေတြကိုယ္တိုင္
အေ၀းကို ေငးျပီး ေဆြးေနမွေတာ႕
ႏွစ္သစ္မွာ အခ်စ္ကို ေတြ႕ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးသူေတြကိုယ္တိုင္
မ်က္၀န္းေတြ အံု႕ဆိုင္းေနမွေတာ႕
ငါ႕မွာလည္း . . . .

ဘယ္လိုလဲ မိခ်ယ္
အရင္လို အရင္လူနဲ႕
အရင္ေနရာမွာပဲ အရင္အတိုင္း ရွိေနမလား
နင္ကေတာ႕ အဆင္ေျပမွာပါ
လျပည္႕ေက်ာ္တစ္ရက္ဆိုေတာ႕ ဘယ္ေလာက္႕ညဥ္႕နက္နက္
လေရာင္ လင္းလင္းက်င္းက်င္းထဲ နင္႕အိမ္ဆီ ျပန္ရသိပ္ခက္မယ္မထင္ဘူး

ငါ မြတ္သိပ္ေနတဲ႕ နင္႔အသံေတြက
ဘယ္သူ႕နားစည္မွာ ဆည္းလည္းသံသာေတြ ျဖစ္ေနလဲ
ငါ ေမွ်ာ္လင္႕ေနတဲ႕ နင္႕အျပံဳးေတြက
ဘယ္သူ႕ ႏွလံုးသားထက္မွာ တြဲခိုေဆာ႕ေနမလဲ

စိတ္ထဲ မထည္႕ထားေပမဲ႕
အလိုလို စိတ္ထဲေရာက္လာတဲ႕နင္႕အေၾကာင္း
စဥ္စားမိတာ သိပ္မ်ားျပီ
တယ္လီဖုန္းဆက္တိုင္းလည္း စက္ပိတ္ပိတ္ထားတတ္ေတြ
ထည္႕မေရးေတာ႕ဘူး

နင္သာေပ်ာ္ေအာင္ ေနပါကြဲ႕
ဒီညမွာ . . . .
နင္႔အမုန္းေတြ လွ်ံက်ေနတဲ႕
ငါ႕နာက်င္မႈေတြ အျမဳပ္ထေနတဲ႕
အခါးဆံုး ဘီယာေတြ ေသာက္ . . . မူးျပီးေမွာက္တဲ႕အထိ

ေတြ႕ခဲ႕ ျမင္ခဲ႕ရင္လဲ အရင္လို အမွတ္တမဲ႕ပဲေန
လြန္ခဲ႕တဲ႕သံုးႏွစ္ကတည္းက
နင္ ေျပာခဲ႕သလို
ငါတို႕က
ျပန္မပတ္သက္ႏိုင္ေတာ႕တဲ႕သူစိမ္းေတြ .။

ၾကားခြင္႔မရွိေတာ႕တဲ႕အသံ

ေလလိႈင္းထဲကတစ္ဆင္႔
သံုးႏွစ္စာ နာဖ်ားမႈေတြ သိေစဖို႕
မေမေလ်ာ႕ႏိုင္ေသးတဲ႕ ဂဏန္းကိုးလံုးေပၚ
ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေတြယွက္တင္လို႕ ႏွိပ္ခ်လိုက္တယ္

ဘယ္သူလဲလို႕ေမးရင္ ဘယ္သူပါလို႕ ဘယ္လိုျပန္ေျဖရပါ႕
စကၠန္႕ေတြေရတြက္
အာရံုက နားစည္နဲ႕ ျမည္သံတစ္ခုၾကား မွာ စိုးထိတ္စြာ
သတ္မွတ္အခ်ိန္တြင္း ျပန္လည္မေျဖဆိုႏိုင္တာ
ဘာေၾကာင္႔ပါလဲ

ဟယ္လို
အသံတစ္ခုကို ၾကားရႏိုး မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နဲ႕
ဟယ္လို
အနာဂတ္ထဲမွာ အတိတ္ကအတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္တဲ႕စိတ္နဲ႕
ဟယ္လို . . . ဟယ္လို . . . ဟယ္လို

သူၾကားၾကား မၾကားၾကား ေပါ႕
လြမ္းဆြတ္ေနရေၾကာင္း သတင္းစကားကို
ႏွလံုးသားတယ္လီဖုန္းေခၚသံေတြကေန ပို႕လႊတ္လိုက္တယ္
အနည္းဆံုး မင္႔အိပ္မက္ထဲကိုပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္ေန႕ေန႕ ေရာက္ရွိႏိုင္ေစကြယ္။

အခုတစ္ေလာ . .

ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက က်ေပ်ာက္သြားခဲ႕ရတာလဲ
အခုထိ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္မရခဲ႕
ျမဴလို မီးခိုးလို မိုးတိမ္ေတြလို
ထိေတြ႕ ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္ခြင္႕မရွိခဲ႕တာ ႏွစ္အတန္ၾကာ

အျဖစ္ထက္ အပ်က္ေတြကပဲ မ်ားမ်ားလာ
ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြေပၚ . .
ဖုန္ထူထူလမ္းမေတြေပၚ
မေတာ္တစ္ဆ ရွင္သန္ခြင္႕ရခဲ႕တာကလြဲရင္
စိတ္လိုလက္ရ ဘယ္အေၾကာင္းမွ ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ႕

အစားထိုးစရာေတြက အဖုိးအခသိပ္ၾကီးလြန္းတယ္
စိုက္ခဲ႕တဲ႕ သစ္ပင္ေတြဟာလဲ တန္းစီညိႈးေျခာက္ေသဆံုးလို႕
ေလွ်ာက္ေနရတဲ႕ လမ္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလး တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ
ေခ်ာက္နက္နက္ေတြ စီစီရီရီ ဆီးလို႕ ၾကိဳလို႕

တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ခုန္ခ်ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္
အနည္းဆံုး. . . ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ႔တဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရနံ႕ကို
ေလဟာနယ္ထဲမွာ တဒၤဂ ျပန္ရႏိုင္မယ္
ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္နဲ႕ . . . .

ဟုတ္ကဲ႕
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ နဲ႕ အားရပါးရမရယ္ေမာ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ခဲ႕တာ
ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ႕ျပီဆိုတဲ႕အေၾကာင္း
ေျပာခ်င္တာပါ။

အခုကစလို႕ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီကဗ်ာကို ခင္ဗ်ားဆံုးေအာင္ဖတ္ပါ

အခုကစလို႕ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ အဆံုးအရႈံးမခံႏိုင္ေတာ႕ဘူး
ခင္ဗ်ားကို

အဲ႕ဒီမ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေတြက အနီးမႈန္တတ္သလား
ေနာက္တစ္ခုထပ္ေမးမယ္
အဲ႔ဒီမ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေတြက
အနီးကိုေက်ာ္ျပီး အေ၀းကိုပဲေမွ်ာ္ေနခဲ႔တာလား

ခင္ဗ်ားကို ခ်န္ရစ္ထားခဲ႕တဲ႕ ျမစ္ေတြဆီကမွ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာငါးေတြ ဖမ္းယူစားသံုးခ်င္ေနတာ
ရူးသြပ္တာမဟုတ္လို႕ ဘာလဲ
အျဖည္႕မခံေတာ႕တဲ႕ ကြပ္လပ္ေတြနဲ႕မွ
ဆက္ျပီးပတ္သတ္ခ်င္ေနတာ
မိုက္မဲတာမဟုတ္လို႕ဘာလဲ

က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားထက္အငယ္ဆိုလဲ
ဘာျဖစ္ျဖစ္ေျပာမယ္
က်ဳပ္နဲ႕ ပတ္သက္တာကလြဲလို႕
ခင္ဗ်ားလုပ္သမွ်ဟာ အမွားခ်ည္းပဲ

အခုကစလို႕ ခင္ဗ်ားအတြက္
လူေတာ္မဟုတ္ဘူး က်ဳပ္က လူေပ်ာ္
လူေကာင္းမဟုတ္ဘူး က်ဳပ္က လူေဟာင္း
ရြတ္ရြတ္နဲ႕ ရြဲ႕ရြဲ႕ပဲ
ခင္ဗ်ားကလြဲလို႕ ျမင္ျမင္သမွ်ဟာလဲ တစ္ေစာင္းခ်ည္းပဲ


ဒါဟာ ေဒါသကေန အသြင္ေျပာင္းလာတဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
ခင္ဗ်ားကို ေနာက္ဆံုးဆိုျပမဲ႕သီခ်င္းျဖစ္တယ္
ျငိမ္းခ်မ္ေရးစာခ်ဳပ္ကို ျပင္ဆင္ေရးထားတဲ႕
စစ္ေၾကညာလႊာလဲျဖစ္သလို
ခ်ိန္ကိုက္မိုင္းတစ္လံုးရဲ႕ စကၠန္႕ေရတြက္သံေတြျဖစ္တယ္

ေဟ႕ . . . ခင္ဗ်ားဆိုတဲ႕မမ
အခုကစလို႕ ဖ်ားနာေနတဲ႕က်ဳပ္ႏွလံုးသားကို ကုသဖို႕
ခင္ဗ်ားရင္တံခါးကို ဟထားေပးပါ
က်ဳပ္ခပ္ဖြဖြပဲ၀င္လာခဲ႕မယ္

အမုန္ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ တန္းစီဖြက္ထားမလား
လက္လြတ္အဆံုးရံူးမခံႏိုင္တဲ႕ေနာက္ေတာ႕
က်ဳပ္ေသမွာ မေၾကာက္ေတာ႕ဘူး
တစ္ခုေလးပဲ . . .
တစ္ခုေလးပါပဲ


တိုးတိုးရယ္နဲ႕တိတ္တိတ္ေလး
“ခင္ဗ်ားကို သိပ္ ခ်စ္ တာ” လို႕
မေျပာရမွာကိုပဲ စိုးရိမ္္တာ။

မုန္တိုင္းေနာက္ဆက္တြဲ

ေရၾကည္ရာမွာ ျမက္မႏုႏိုင္တဲ႕အေလ်ာက္
ျမက္ႏုရာမွာ ေရမၾကည္ႏိုင္တဲ႕ေနာက္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ လုိအပ္မႈက တစ္ေယာက္ကို အက်ိဳးမျပဳတဲ႕အခါ
တစ္ေယာက္ရဲ႕ရူးသြပ္မႈက တစ္ေယာက္အတြက္ အႏုပညာျဖစ္မလာတဲ႕အခါ
ေျခရာေတြကိုယ္စီ သိမ္းရုပ္လို႕
လာလမ္းအတိုင္း တို႕ေတြ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ၾကရံု

အလံျဖဴေတြ စံပယ္လိုသြင္သြင္ပြင္႔ျပေနပါလ်က္နဲ႕
သံသယေတြနဲ႕အေမွာင္ခ်ထားတဲ႕ အခန္းဆိုေတာ႕မွ
မ်က္ကန္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ကို မင္းျမင္ႏိုင္ပါအံုးမလား
အေျပာခပ္လြယ္လြယ္နဲ႕ပဲ . . . မင္းကစျပီးေမ႕လိုက္ကြယ္

တစ္ကယ္လို႕ေပါ႕ . . .
တစ္ကယ္လို႕ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ . . .
တစ္ကယ္လို႕ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္ဆံုျဖစ္မယ္လို႕ မင္းယူဆခဲ႕ရင္
အမ်ားၾကီးမေတြးပါနဲ႕ အခ်စ္ရယ္

အေသခ်ာဆံုးတရားက
ငါဟာ မင္းအတြက္ ခ်စ္ျခင္းအေပြးေတြအထပ္ထပ္နဲ႕သနပ္ခါး
ငါ႕အေသြးအသားေတြ အပြန္းပဲ႕ခံလို႕
မင္းတစ္ဘ၀လံုး ေမႊးျမေနေစရပါ႕မယ္။

ဆႏၵ

ကဲ . . . ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြခဏေဘးခ်လို႕
မင္းနဲ႕ငါ႕စိတ္ေတြကို တစ္သားတည္းက်ေအာင္
ထားၾကည္႕လိုက္စို႕ရယ္

လြတ္လပ္စြာကြဲလြဲႏိုင္တာေတြက
ခဏ ခဏ ဆိုေတာ႕လည္း စိတ္ပ်က္စရာ
ဘ၀ဆိုတာၾကီးက ဘယ္လိုပံုစံခြက္ထဲ
ေပ်ာ္၀င္ေနရတဲ႕ အရာလဲ
ေျပာရတာလည္း ေမာတယ္

အနည္းဆံုးေတာ႕ မင္းငါ႕ကိုခ်စ္ေနသလို
ထပ္တူ ငါလဲ မင္းကိုခ်စ္ေန
ရွင္႔ကဗ်ာေတြက ဘာေတြမွန္းမသိဘူးဆိုတာ
ေနာက္မွပဲေျပာေတာ႕ကြယ္

လာခဲ႕ . . . အခ်စ္ရယ္
ကိုယ္ပိုင္အယူအဆေတြ ေဘးခ်လို႕
ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္
မင္းနဲ႕ငါ႕စိတ္ေတြကို တစ္သားတည္းက်ေအာင္
ထားၾကည္႕လိုက္ပါစို႕ကြယ္

တစ္ကိုယ္ရည္

စီးက်ေနတဲ႕ မိုးေရစက္ေတြကိုေက်ာ္လို႕
မွန္ျပဴတင္းအျပင္ကို ေမွ်ာ္ေငးမိ္
မ်က္၀န္းက သတိရျခင္းႏွင္းေတြ ေၾကြက်ရံုထက္
ဘာမွ မတတ္ႏိုင္တယ္

မင္းမမွတ္မိလဲ ကိစၥမရွိဘူးရယ္
ကိုယ္႕ဖာသာ
အတိတ္ျမစ္ထဲမွာ ပူေလာင္ကူးခပ္ေနခ်င္မိတာကိုက
နာတာရွည္ ကုမရတဲ႕ေရာဂါ
ငါ႕ကို မလိုအပ္ေတာ႕ဘူးေျပာတဲ႕ေန႕ကလည္း
အခုလိုမ်ိဳး မိုးေတြရြာခဲ႕ေပါ႕

ဟန္ကိုယ္႕ဖို႕ပါကြဲ႕
မင္းမၾကိဳက္တဲ႕ Pink Floyd ရဲ႕
သီခ်င္းေတြ အက်ယ္ၾကီးဖြင္႔လို႕ မလြမ္းဆြတ္ဟန္ေဆာင္
မခံႏိုင္တဲ႕အဆံုး
ကိုင္သူမရွိတဲ႕ ဖုန္းကိုအေၾကာင္းမဲ႕ေခၚ
ဆက္သူမရွိပါပဲ တယ္လီဖုန္းသံကို ေမွ်ာ္ေနမိျပန္တယ္

သို၀ွက္မႈေတြ ခပ္မ်ားမ်ားနဲ႕
ရွင္႕အခ်စ္က တစ္ကယ္႕စိတၱဇပဲ
မျမင္မၾကားရလဲ . . စိတ္ထဲ
သူ႕အရိပ္ကေလးနဲ႕အသံဟာ တစ္ဆူတစ္ညံရွိဆဲ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ သူ႕အကိုင္းအခက္နဲ႕သူသာ
ရွင္သန္ေနပါေစေတာ႕ကြယ္
ေဟာ႕ဒီညမွာ . . . .
ဘာအကူအညီမွမပါပဲ ရိုးရုိးေလးအိပ္စက္ပစ္ႏိုင္ဖို႕သာ
ကိုယ္ ေမွ်ာ္လင္႔မိပါတယ္။

ေျပာစရာမက်န္တဲ႕ရုပ္ရွင္

မိုးနဲ႕ေျမကို တိုင္တည္ျပီးသစၥာျပဳပါသတဲ႕
ခ်စ္ဦးစ စံုတြဲေလးဆီက ၾကားရတဲ႕အသံေတြ
သိပ္မၾကာလိုက္ဘူးကြဲ႕
ေနာက္တစ္ေန႕မွာပဲ အကြဲအျပဲဇာတ္လမ္း အစ
ေကာင္ကေလးက ေငြေခၚေတးသြားကို
အသံမွန္ေအာင္ မဆိုတတ္လို႕ေ၀းရတယ္တဲ႕

ကံၾကမၼာရဲ႕ လွန္ဖဲေတြက ဘူပဲက်က်လြန္းလို႕
ျမစ္ထဲခုန္ခ်ေသမယ္တဲ႕
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္
ဟုတ္ပကြယ္ . . .
သူ႕အေတြးဟာ ေနာက္က်လြန္းေလာက္ေအာင္
မေစာဘူး

မတရားစြပ္စြဲခံရတာပါလို႕ တိုင္စရာ
ကၽြန္ေတာ႕မွာ လူၾကီးမင္းမရွိဘူး
ကၽြန္ေတာ္ တို႕ ကုန္းပိုးထားတာက
အသျပာလိုအပ္မႈဆိုတဲ႕ ကင္ဆာေရာဂါလား

ခပ္မ်ားမ်ား ေျပာစရာစကားမရွိတယ္
. . . .
တစ္ကယ္ေတာ႕
ကိုအေငြ႕ေျပာခဲ႕သလို
ရွင္သန္ေနတာကိုက . . . ေသေနခဲ႕ရတာ။

မရည္ရြယ္ေပမဲ႕

အဲ႕သလိုမရည္ရြယ္ေပမဲ႕

အဲ႕သလို ျဖစ္သြားတဲ႕အတြက္ ၀မ္းနည္းပါတယ္

ကိုယ္႕စိတ္ဟာ မိုးတိမ္လိုေရြ႕လ်ားေျပာင္းလဲတတ္ေၾကာင္း

ကိုယ္႕မွ်ားတဲ႕ ေမတၱာမွာ မာယာအနည္းငယ္ ျဖည္႕စြက္ထားခဲ႕ေၾကာင္း

အစကတည္းက မင္းသိေစဖို႕

ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႕တယ္

တစ္ရႈးျဖဴလြလြေတြျမင္တိုင္း ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးအခ်ိဳ႕အေၾကာင္း

အမွတ္ရမိတာ မျငင္းလို

ဒဏ္ရာနဲ႕ေသြးစက္ေတြ စက္လက္ယိုေနဆဲပဲလား

တစ္ရံတစ္ခါ

ေတြးမိျခင္းထက္ ကိုယ္လက္ေတြ႕မဆန္ႏိုင္ခဲ႕

သူလို ကိုယ္လိုပဲေပါ႕ ကေလးရယ္

ေခတ္က ေတာင္းဆိုတဲ႕ ကိုယ္႕လိုအပ္မႈေတြထဲမွာ

မင္း မပါေတာ႕ဘူးပဲ မွတ္ယူပါ

ကိုယ္႕ ကို မုန္းပါ စိတ္နာပါ. . .

အဲ႕သလိုမရည္ရြယ္ေပမဲ႕

အဲ႕သလို ျဖစ္သြားတဲ႕အတြက္ အႏူးအညြတ္

ေတာင္း ပန္ ပါ တယ္ တစ္ကယ္

ခုတေလာ

ေတြးေနမိတာက
စိတ္ပ်က္ဖို႕ေကာင္းတဲ႕ ကိုယ္႕ဘ၀အေၾကာင္း


ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပန္ဆင္ၿခင္မိတာက
တစ္ဇြတ္ထိုး ဆန္လြန္းတယ္ . . ဆန္ခဲ႕တယ္


က်န္းမာေရး
စိတ္ေကာင္းတဲ႕ေန႕ ေနေကာင္းပါတယ္



ဖတ္ၿဖစ္တဲ့စာအုပ္က
နံရံ၏အျခားတဖက္၌ (ဂ်ဴး)
မွတ္ခ်က္ ။ မမႈးဒါရီနဲ႕ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဖတ္ျဖစ္ခဲ႕တယ္။



ေရာက္ေနၿဖစ္တာက
အခုတေလာေတာ႕ အရက္ဆိုင္ပဲေရာက္ျဖစ္တယ္



ေရးၿဖစ္ေနတာက
စိတ္ထဲရွိရာအပိုင္းအစေတြ (၀တၳဳတိုပံုစံေလးေတြ)


နားေထာင္ၿဖစ္ေနတာက
အျပီးသတ္ခက္တယ္ (က်ားေပါက္) နကၡတ္မွား ေဆးမွင္ (ဂ်ီလတ္)

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
ေခါင္းစဥ္မရွိတဲ႕အသံ (ကိုႏိုးေ၀)


ၿဖစ္ခ်င္ေနတာက
မျဖစ္ႏုိင္မွန္းသိလို႕ မျဖစ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး

စားၿဖစ္ေနတတ္တာက
ပီေက . . . (အခ်ိန္တိုင္းလိုလိုစားျဖစ္ေနတယ္)

သနားေနမိတာက
ကိုယ္႕ထက္သနားစရာေကာင္းတဲ႕သူေတြ


လြမ္းေနမိတာက
“ရွင္႕ကို မလြမ္းဘူး”



ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက
မေမ႕ႏိုင္ေသးတဲ႕အရာေတြကို

ခါးသက္ေနမိတာ

ဘ၀အမွားထဲမွာ လူျဖစ္လာရတာ

တမ္းတေနမိတာက
အတိတ္

ႀကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
ကိုယ္႕ကိုယ္ကို. ။ ဒီအခ်ိန္ထိ ခံႏိုင္ရည္ရွိေနေသးလို႕

ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
ဒီအခ်ိန္ထိ ေပ်ာ႕ညံ႕ေနေသးတဲ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို ။


ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ
ေျပာခ်င္တာေတြ ဆက္ဆက္ေျပာလိုက္ဖို႕


မုန္းတီးေနမိတာက
လူေတြ


ခ်စ္ေနတာက
လူေတြ


စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ႕ ေလာဘေတြ


စြဲလန္းေနမိတာက
တစ္စံုတစ္ရာေပါ႕ ( ဘာလဲလို႕မေျပာေတာ႕ဘူး)


လိုအပ္ေနတာက
ရင္ဘတ္တစ္ခု . . .



ထပ္ၿပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
ျပန္လာပါ



ဝန္ခံခ်င္တာက
အရမ္းမွားခဲ႕တယ္ . . .



(ပထမဆုံး သူမ်ား Tag ထားတာကို ေရးဖူးတာပါ ဘာေတြဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိဘူး . . . စိတ္ထဲရွိရာေတြ ခ်ေရးလိုက္တယ္. မမႈးဒါရီေရ ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္)

အနမ္း

ေသြးေၾကာေတြထဲ . . .
သံလြင္စီးဆင္းသံဟာ အတိုင္းသား
စြတ္စိုေသာမီးခိုးေငြ႕လို အထိအေတြ႕မွာ
ထြက္သက္ပူေတြ အျပန္အလွန္ျငိတြယ္ရစ္ပတ္ၾကရင္း
အိပ္မက္ဆန္ဆန္ ေလဟာနယ္ထဲ
တစ္ေလာကလံုးကို ေမ႕ခဲ႕တယ္။

ျငီးေငြ႕ေန႕မ်ား

အျမင္႔ဆီေမွ်ာ္ေငးမိရံုနဲ႕တင္
ေလေတြက သိပ္တိုက္လြန္း
စိတ္ထဲရွိသမွ် မပြင္႔လင္းရတာမ်ိဳးထက္
မ်ိဳသိပ္ထားမွ် မအန္ထုတ္ရတာမ်ိဳးထက္
မသတီစရာေကာင္းလြန္းတာမရွိ

ရွိထားတဲ႕အရွိထက္
ဘာမွပိုမရွိခ်င္ေတာ႕သလို
သိထားတဲ႕ အသိထက္
ေနာက္ထပ္ ဘာမွမသိခ်င္ေတာ႕ပါ
ျဖစ္လာျခင္းထက္ ကိုယ္ပ်က္ေပးရမဲ႕အရာေတြကို
စိုးရြံ႕ထိတ္လန္႕ရင္း

လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ရဲ႕လားတဲ႕
ကိုယ္႕စိတ္က ကိုယ္႔ကိုျပန္ေမးတာ အခါခါ
အဆင္ေျပပါတယ္လို႕
ေမးသူအားလံုးနဲ႕ ကိုယ္႕ကိုယ္ကို လိမ္ညာရင္း
အသက္ကို မွ်င္းမွ်င္းရႈ ၊ ျပင္းျပင္းရႈ

မိုးရာသီဆိုေပမဲ႕ စိတ္အိုင္ငယ္ထဲ
ေလွာင္အိုက္ျပီး လိႈက္လိႈက္ပူ
ပါးစပ္နဲ႕ ရႈေနရလဲ မ၀တဲ႕ အသက္အတြက္
လတ္ဆတ္ေသာ ေလအနည္းငယ္ကလြဲ၍
မည္သည္႕အရာမွ အလိုမရွိေတာ႔ပါ။

ေခါင္းစဥ္မရွိတဲ႕အသံ

သည္လိုနဲ႕
သူလည္း သူေပ်ာ္ရႊင္ရာ ရြက္လႊင့္စီးေျမာသြား
ကိုယ္လည္း ကိုယ္ျဖစ္တည္ရာ
သိုက္ၿမံဳထဲ ျပန္လည္ႀကံဳ၀င္ ၿငိမ္သက္ရခဲ့။

ကိုယ့္ရဲ႕ ေရေသာက္ျမစ္ေတြ
ကိုယ့္ရဲ႕ အစာခ်က္လုပ္မႈစနစ္ေတြ
ဘယ္အေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္
အရာအားလံုးဟာ . . . . . . . . .
တယ္လီဖံုး မေျပာခ်င္ပါဘူးအခ်စ္ရယ္ . .
မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးကိုပဲ သိပ္သိပ္သည္းသည္း နမ္းခ်င္ခဲ့တာ။


လွည့္စားမႈကင္းတဲ့ ဒဂၤ ါးေတြ ေျမွာက္ပစ္ကစား
အေရာင္အဆင္းကင္းေသာ လမ္းမ်ားေပၚ
လွည့္လည္သြားလာ
စိတ္ခံစားမႈ အစစ္အမွန္မ်ားကိုေတာ့
အေလ့က်နံရံမ်ားေပၚ ေရးခ်ယ္ထားခဲ့မိေပါ့။


သည္လိုနဲ႕ပဲ . .
စိတ္ကူးရြက္က်ပင္ေပါက္ေတြလည္း
ေမၽွာ္လင့္ျခင္း ေနၾကာပြင့္ေတြလည္း
ေအးစက္ေနခဲ့ေသာ မ်က္၀န္းျမစ္မ်ားဟာလည္း
ကိုယ္မေတာင့္တေသာ ဆုမ်ားထဲ
ေသြ႕ေျခာက္ၿပဳိလဲ စီးဆင္းခဲ့ . . . .။


ဆုတ္ခြာခဲ့ရေသာ လမ္းဟာ
ေသြးစက္မ်ားနဲ႕ တရြတ္ဆြဲ အိပ္မက္ေသမ်ားသာ . . . ..
. . . . (နင္ဟာ ငါ့ရဲ႕ အႀကီးက်ယ္ဆံုး အမွားယြင္းတစ္ခုတဲ့လား . . .)
မီးရယ္ . .အလင္းလို႕ ယံုမွားတပ္မက္ခဲ့ဖူးတဲ့ . . .မီး ရယ္
ေခၚသံေတြ တိမ္၀င္ ဆြံ႕အ
အေမွာင္မွာ (ငါ) ကြ်မ္းေလာင္က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။

(အရမ္းကို ႏွစ္ျခိဳက္မိတဲ႕ ကိုႏိုးေ၀ရဲ႕ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ မွ်ေ၀ခံစားလိုက္ပါတယ္)

မုန္းတယ္

ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ကို က မုန္းတယ္လို႔ဆိုတာ႔
ဖတ္တဲ႔သူ ခင္ဗ်ားလဲ ေရးတဲ႔သူ ကၽြန္ေတာ႔ကို
မုန္းရင္မုန္းမယ္
ဆက္မလား ရပ္မလား … အဲ႔ဒါ
ကိုယ္႔လူသေဘာက်ပဲ

အိပ္ကပ္ျပားေနတာကို မုန္းတယ္
မနက္ျဖန္မနက္ ရံုးတက္ရမွာကို မုန္းတယ္
ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္ေတြကို မုန္းတယ္
သစ္ရြက္ေတြလႈပ္ေနရင္လဲ မုန္းတယ္
အခုလို မုန္းတဲ႔အေၾကာင္းေရးဖို႔ စဥ္းစားေနရတာလဲ
မုန္းတယ္

မုန္းရတာလဲ ပင္ပန္းျခင္းတစ္မ်ိဳးပါပဲ
အဲ႔လိုပင္ပန္းေနရတာကိုလဲ မုန္းတယ္

အိမ္ေရွ႕လမ္းက ျဖတ္ေလွ်ာက္တဲ႔ အတြဲေတြကိုမုန္းတယ္
ပိုက္ဆံျပန္မအမ္းတဲ႔ စပယ္ယာကိုမုန္းတယ္
အေရျပားထက္က အျပံဳးေတြကို မုန္းတယ္
ခ်စ္သူကေပးခဲ႕တဲ႕ အမုန္းကို မုန္းတယ္
……………………………မုန္းတယ္
……………………………မုန္းတယ္
…………………………..မုန္းတယ္

ခပ္သိမ္းေသာ အလံုးစံုနဲ႔ တစ္ေလာကလံုး
ပူေလာင္တဲ႔ စိတ္ ၊ အဆိပ္သင္႔တဲ႔ခႏၵာ
ဒီကမၻာမွာမွ လူလာျဖစ္ရတဲ႔ အျဖစ္ကိုမုန္း . . .
အခုလို ကဗ်ာကိုိုအဆံုးသတ္လိုက္ရတာကိုလည္း
သိပ္မုန္းမိတယ္။

အတိတ္မွ . . . အေ၀းသို႕

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကို ဆုပ္ကိုင္မထားခ်င္ေတာ႕ဘူး . .
ဟုတ္တယ္
မနီးတဲ႕ အရပ္ကိုမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တဖတ္သက္ခ်လို႕
ခရီးရွည္ ထြက္ခြာသြားသူကို
ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လြမ္းမေနခ်င္ေတာ႕

သူမရဲ႕ ရာသီဥတု သာယာပါရဲ႕လား
တစ္ခါတစ္ခါ ေတြးမိရဲ႕
ကၽြန္ေတာ႕ျမိဳ႕မွာ မိုးသက္ေလျပင္းက်တဲ႕အေၾကာင္း
ႏွလံုးသားမွာေရၾကီး ရင္ဘတ္ထဲေတာမီးေလာင္
လက္ခေမာင္းထခတ္တဲ႕ အလြမ္းေတြရဲ႕ ရာဇ၀င္
သူမ သိဖို႕မလို

တဒၤဂ စိတ္ကူးသာျဖစ္တယ္
နာၾကည္းမိတဲ႕ ေဆာင္းအိပ္မက္ျဖစ္တယ္
ေလျပင္းေတြအတိုက္ခံရတဲ႕ တိမ္တိုက္သာျဖစ္တယ္
ဗလာမွန္းသိရက္နဲ႕ ႏိႈက္မိတဲ႕ မဲျဖစ္တယ္

အေတြးဟာ အေတြးထဲမွာပဲေပ်ာက္ကြယ္
အခ်ည္းႏွီးျဖစ္တဲ႕ ၾကိဴးစားျခင္းေတြလြင္႔ပ်ယ္လို႕
ေနာက္ဆံုးထြက္လာတဲ႕အီေကြးရွင္းမွာ
သူမကို . . .
နင္႕နင္႕သည္းသည္းခ်စ္မိေနဆဲအျဖစ္နဲ႕
အနည္ထဆဲအလြမ္းႏြံမ်ားသာ
ႏွလံုးသားထက္
. . . . . . တင္က်န္ရစ္ခဲ႔ရပါတယ္

ကိုယ္႕ရဲ႕ညမ်ား

ဘာေတြဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္က ညေတြကိုခ်စ္တယ္

အိမ္အမိုးမ်က္ႏွာက်က္မွာ အႏုျမဴစေတြ
အစီအရီကပ္ထားသလိုမ်ိဳး
ဟိုးမိုးေကာင္းကင္ထက္မွာ ၾကယ္ေလးေတြ
ေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင္႔ဖူးလို႔
ဆိတ္ဖလူးနံ႕သင္းတဲ႔ ေလညွင္းဟာ
ေအးျမလတ္ဆတ္လြန္းတယ္

မႈန္ရီေ၀တဲ႔ အလင္းေအာက္မွာ
ေလာကဟာ သိမ္ေမြ႕ျခင္းနဲ႔အျပာေရာင္
ျခင္ေတြေတာင္ပံခတ္သံ အတိုင္းသား
အေ၀းက ကားေမာင္းသံ သဲ႔သဲ႔ၾကားတယ္

မၾကာခင္မွာ ဗီသိုဗင္တီးလံုးသံနဲ႔
နာရီေလးျမည္မယ္
အထီးက်န္ေနတယ္ ယူဆရတဲ႔ေခြးေတြ
ေဆြးေဆြးျမည္႕ျမည္႕အူမယ္
အစာရွာထြက္တဲ႔ ညဥ္႔ငွက္ေလးေတြ
အခ်ိန္လြန္ အိပ္တန္းျပန္လာေတာ႔မယ္

အလင္းေရာင္ရွိဖို႔ မလိုအပ္ခဲ႔ဘူး
အိပ္စက္ျခင္းကို လဲ အလိုမရွိခဲ႔ဘူး

တစ္ကယ္ေတာ႔ ဒီလိုညေတြဟာ
မာယာစံုတဲ႔ လူ႔ေလာကဘံုထဲက
လြပ္လပ္ေသာ ကိုယ္႔ရဲ႕ကမၻာေလးသာ
ျဖစ္ပါတယ္ . . .။

ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းကို ရွာေဖြမိေသာေန႕မ်ား

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ
ဘယ္သူ႕ရင္ဘတ္မွာ အိပ္စက္ေနပါသလဲ
တစ္ဆိတ္ . . .
ေမွ်ာ္လင္႔ေနသူဆီျပန္လာပါ

တသသ မေတြးနဲ႕ တဆစ္ဆစ္နာတယ္လို႕
ရင္ဘတ္ၾကီးကလွမ္းေျပာရဲ႕
အဲ႔ဒီ လြမ္းေမာဖြယ္ဇာတ္ၾကီးကို
တစ္ခန္းရပ္ပစ္ဖို႔
ဆံစ ေတြထဲ ေပ်ာ္ရႊင္ဖူးတဲ႕
ကံ႕ေကာ္ပြင္႔ေျခာက္ေလးက ခပ္တိုးတိုးဆို

အလြမ္းရယ္
ငါ႕ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းဟာ နင္မဟုတ္ဘူးကြဲ႕
ရွာေဖြေတြ႕ရွိေသာ မေရရာမႈမ်ားထဲမွာ
တိတ္တဆိတ္ ျမည္တမ္းရင္း . . .
. . . . .
ေၾကကြဲ လြမ္းဆြတ္ေနခဲ႔ရပါတယ္

အလင္းရဲ႕ေ၀းရာ

နာက်င္ရပံုမ်ား . . .
ကိုယ္က စမရိႈ႕ပါပဲ ရင္တစ္ခုလံုး
ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ခဲ႔တယ္

လွပေသာသူ႕အဆင္းမွာ ကိုယ္က အလင္းလို႔မွတ္ထင္
အားငယ္ရေသာ အေမွာင္ကာလေတြထဲ
မင္းအေပၚ
ရဲရင္႔ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္း အထပ္ထပ္နဲ႕
အိပ္မက္ပန္းပြင္႔ေတြ ေ၀ခဲ႔ဖူး

မင္းအလင္းရဲ႕ ဘာသာေဗဒမွာ
အနက္အဓိပၸါယ္ေတြလြဲေခ်ာ္ခဲ႔ျခင္းလား
မေမွ်ာ္လင္႔မႈေတြရဲ႕ ေခၚေဆာင္ရာဟာ
ဒီေမလလိုပဲ ပူျပင္းေသြ႕ေျခာက္လြန္း

အဆံုးေတာ႕
အလြမ္းေတြသာ မႊန္းထံုထားတဲ႔
အေမွာင္ထုေတြထဲ အေရာင္အဆင္းမဲ႕လို႕
တစ္ကိုယ္တည္း တိတ္ဆိတ္စြာ
ကၽြမ္းေလာင္က်ဆံုးခဲ႔ရပါတယ္

သူသိပါေစ

လြမ္းဆြတ္ေနခဲ႔တာ . . . သူသိပါေစ
တမ္းတေနခဲ႔တာ . . . သူသိပါေစ
ေမွ်ာ္လင္႔ေနမိတာ . . . သူသိပါေစ
ငိုေၾကြးေနခဲ႔တာ. . . သူသိပါေစ

အခ်စ္ေရ . . . .
မင္းခ်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႕ ေန႕ကစလို႕
ဘ၀ဟာ မီးကၽြမ္းသင္႔တဲ႕ ေတာင္ယာတစ္ခင္းလို
ေျခာက္ေသြ႕အက္ကြဲေနခဲ႔ရပါေၾကာင္း
မင္းသိပါကြယ္