ကိုယ္႕ရဲ႕ညမ်ား

ဘာေတြဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္
ကၽြန္ေတာ္က ညေတြကိုခ်စ္တယ္

အိမ္အမိုးမ်က္ႏွာက်က္မွာ အႏုျမဴစေတြ
အစီအရီကပ္ထားသလိုမ်ိဳး
ဟိုးမိုးေကာင္းကင္ထက္မွာ ၾကယ္ေလးေတြ
ေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင္႔ဖူးလို႔
ဆိတ္ဖလူးနံ႕သင္းတဲ႔ ေလညွင္းဟာ
ေအးျမလတ္ဆတ္လြန္းတယ္

မႈန္ရီေ၀တဲ႔ အလင္းေအာက္မွာ
ေလာကဟာ သိမ္ေမြ႕ျခင္းနဲ႔အျပာေရာင္
ျခင္ေတြေတာင္ပံခတ္သံ အတိုင္းသား
အေ၀းက ကားေမာင္းသံ သဲ႔သဲ႔ၾကားတယ္

မၾကာခင္မွာ ဗီသိုဗင္တီးလံုးသံနဲ႔
နာရီေလးျမည္မယ္
အထီးက်န္ေနတယ္ ယူဆရတဲ႔ေခြးေတြ
ေဆြးေဆြးျမည္႕ျမည္႕အူမယ္
အစာရွာထြက္တဲ႔ ညဥ္႔ငွက္ေလးေတြ
အခ်ိန္လြန္ အိပ္တန္းျပန္လာေတာ႔မယ္

အလင္းေရာင္ရွိဖို႔ မလိုအပ္ခဲ႔ဘူး
အိပ္စက္ျခင္းကို လဲ အလိုမရွိခဲ႔ဘူး

တစ္ကယ္ေတာ႔ ဒီလိုညေတြဟာ
မာယာစံုတဲ႔ လူ႔ေလာကဘံုထဲက
လြပ္လပ္ေသာ ကိုယ္႔ရဲ႕ကမၻာေလးသာ
ျဖစ္ပါတယ္ . . .။