ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ . . .

ညီမေလးေရ
ကိုယ္မင္းအေပၚထားတဲ႔ ခ်စ္စိတ္ေတြကို
အဆိပ္ေတြအျဖစ္
ထင္မွတ္မွားခဲ႔တာလား

မႏွစ္ျမိဳ႕ဟန္ျပတဲ႔ မ်က္ေစာင္းလွလွေတြၾကား
ရင္ထဲ စိုးရိမ္စိတ္ေခါင္းေလာင္းသံေတြ ဆူညံလို႕
ဆံႏြယ္ေတြခါျပီး ခ်ာခနဲ႔လွည္႔အထြက္မွာတင္
ႏွလံုးသားဟာ အသက္ရႈရပ္ခဲ႔ရတယ္။

မစိုက္ပ်ိဳးပါပဲ ညီမေလးအတြက္
အလိုလို ပြင္႔ဖူးလာတဲ႔ ေမတၱာပန္းေတြ
ႏြမ္းေျခာက္သြားေအာင္ လုပ္ရက္တယ္တဲ႔လား
သတိလက္လြတ္ေငးမိခဲ႔တဲ႔ မင္႔အျပံဳးေတြကို
သိမ္းဆည္းထားခြင္႔ရွိရံုနဲ႔ ေက်နပ္မယ္

ဘုရားသခင္ ၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ နဲ႔ အႏုပညာ
ယံုၾကည္ရာေတြထဲက တစ္ခုေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ႔အခါ
ကိုယ္႔ေန႔ဟာ ညျဖစ္လိုက္ . . . ကိုယ္႔ညဟာေန႔ျဖစ္လိုက္
. . . . . .
ပင္႔သက္ေတြ
သက္ျပင္းေတြအထပ္ထပ္နဲ႔
ရွင္သန္မႈဟာ စိတၱဇဆန္လြန္းတယ္

ခုေန ညီမေလးမ်ားၾကားႏိုင္မလား
ရိႈက္သံေတြ ကို အေမွာင္လဲ ဆြဲလႊင္႔ပစ္လိုက္တယ္
ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္းေစ႔
မ်က္၀န္းအိမ္ဆီကေရေငြ႕ကို သုတ္ရင္း . . .
မင္းကို ၾကိဳးစားေမ႕ၾကည္႔ ေနျခင္းေတြေရာ ျမင္ႏိုင္ပါ႕မလား

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ . . .
ေသခ်ာတယ္ ေသခ်ာေနခဲ႔တယ္ ညီမေလးရယ္…
အစတည္းက အရာအရာဟာ
ဘယ္လိုပဲ လြဲေခ်ာ္ေနခဲ႔လည္း
ညီမေလးကို ခ်စ္ခဲ႔မိတာ . . .
ဘယ္ေတာ႔မွ မမွားဘူးဆိုတာ။